De tuinreis ging naar de graafschappen Zuid-Engeland en het eiland Wight.

We vertrokken precies op tijd met onze zeer kundige vrouwelijke chauffeur en al snel begon Will Christiaanse (onze reisleider) met de eerste geschiedenisles over het Engelse Koningshuis en de daarbij behorende tuin en architectuur ontwikkelingen.

Helaas dreigt hij met overhoringen dus het is goed opletten geblazen. 

In 1900 bijvoorbeeld begon men met het maken van tuinkamers en het tuinieren op kleur.

Onze eerste tuin, Boughton Monchelsea Place, waarvan het huis al 500 jaar oud is en dus in de Tudor Periode gebouwd, was prachtig. Mooie strak geschoren heggen en vier tuinkamers. Een weids uitzicht over de vallei met o.a. witte herten maakte het beeld compleet.

De tweede tuin, Long Barn Garden, was een tuin ontworpen door Victoria Sackville-West samen met haar man. Hij hield van strakke hagen en rechte paden. Zij hield van kleur en weelderig! De combinatie was een verrassing. Ook hier een mooi uitzicht op de tuin en de verdere omgeving. Architect Edwin Lutyens heeft hun geholpen bij het ontwikkelen van de tuin in 1914. Het huis heeft nu andere bewoners die proberen de tuin in oude luister te herstellen, maar maken ook gebruik van zelf zaaiende planten tussen de vaste borders om het onderhoud te vereenvoudigen. Het resultaat is nog steeds zeer de moeite waard.

De derde tuin, Hever Castleis vooral Italiaans met echte beelden, een kleine tuin ooit aangelegd door Anna Boleyn is informeler en de groente- en fruittuin grappig met o.a. heggen van appelbomen. Verder zijn er nog een doolhof en een rozentuin, eigenlijk te veel om op te noemen. Het kasteel kent een rijke historie en is ook te bezichtigen, zeker doen!

De vierde tuin, Town Place, was ook weer een plaatje. Hele enthousiaste eigenaren, ze stelden de tuin open om geld in te zamelen voor een goed doel. Je kon hier heerlijk ronddwalen en overal genieten, er was zelfs een geheime tuin. De borders liepen iets omhoog en waren prachtig op kleur, de vijver heel natuurlijk en de groene Cathedral rustgevend.

De vijfde tuin, Great Dixter, dit is de mooiste tuin dacht ik, maar de volgende tuin bleek nog mooier. Ook hier weer. Dit was de tuin van Christopher Lloyd een bekende tuinschrijver. Zowel het huis als de tuin zijn historisch en steeds veranderd maar ontzettend mooi. De lange border met uitzicht op de bloemenweide, de verdiepte tuin, de tuinkamers, je raakte er niet uitgekeken, echt fantastisch! Hier maken ze gebruik van complementaire kleuren waardoor de tuin veel levendiger wordt.

De zesde tuin, Sissinghurst, is ook door Victoria Sackville-West aangelegd maar, een generatie eerder. De tuin is strak aangelegd en losjes beplant op kleur. Ze experimenteren ook met een tuin voor deze droge tijd en zijn beplanting. De tuin is erg divers en heeft verschillend tuinkamers ommuurd d.m.v. hagen. De witte tuin is echt wit met lichte schakeringen erg mooi!

De zevende tuin, West Green house, de National Trust is nu de eigenaar maar verhuurt   het geheel aan Mevrouw Abbott. Zij had in Australië een beroemde tuin en heeft deze tuin ook onder handen genomen. De groentetuin is prachtig vormgegeven: tuinkamers, een theatertuin, vorm snoei, geurende ramblers te veel om op te noemen en te bekijken! Schitterend.

Ondertussen gingen onze geschiedenislessen door en kregen we ook andere wetenswaardigheden op tuin gebied te horen. Wist U dat een gebroken hartje in Engeland “lady in the bath” genoemd wordt? Knijp maar eens in het bloemetje. 

Als je luizen in een plant ziet, kun je ze wegjagen, als je knoflook kneust, begraaft bij de plant en daarna water geeft! Succes verzekerd!

Een ander weetje: gele bloemen geuren het meest, omdat de insecten ze minder goed zien.

Denk b.v. aan de gele rozen.
Plant planten niet te diep, liever iets hoger. Heesters ook. 

We hebben veel geleerd tussen de bedrijven door.

Hierna ging de reis naar het Isle of Wight.

De achtste tuin, Morton Manor, een prachtige rozentuin met een begroeide muur vol rozen, een plaatje. Bloeiende borders en als je naar boven liep een prachtig uitzicht over de tuin en omgeving.

De negende tuin, Mottistone, misschien had deze tuin de allermooiste borders. Het was een overweldigend gezicht. Deze borders liepen omhoog en stonden echt tjokvol bloeiende planten in allerlei schakeringen, fantastisch. Wat ook heel mooi was dat ze zelf steunmateriaal, poortjes en trompe -de l’oeill maakten van takken.

Hierna hebben we nog Osborne House bezocht, erg leuk om te zien waar Queen Victoria gewoond heeft. Rond het huis is een formele tuin en uitzicht naar de zee met een privé strand. Naast het huis, de grote groente- en fruittuin omringd door borders en hele oude bomen.

De dichter Tennyson werd erg door Victoria gewaardeerd en bewoonde Farringford House op Wight. De beplanting heeft de dichter grotendeels zelf samengesteld hier zijn nog tekeningen van bewaard gebleven. Het huis is nu een museum, erg leuk door het levendige verhaal dat met de walkman te beluisteren is. 

Als laatste echte tuin, de botanische tuin in Ventnor. Door de subtropische omstandigheden groeien hier o.a. boomvarens, palmen en dracaena’s. 

Nog een laatste wandeling door Shanklin en de Shanklin Chine en de volgende dag in een ruk terug naar huis.

Het was een fantastische tuinreis met een erg gezellige club mensen, waar we veel mee gelachen hebben, aparte hotels en wonderlijke combinaties van voeding. 

Will heeft geprobeerd ons van alles te leren op een leuke manier en er is vast bij iedereen wel iets blijven hangen. Kortom het was helemaal top!

Elly Conijn

Foto's